Saamhorigheid en rommelruimte
Hoe is het om als jongere op te groeien op het platteland? In deze, inmiddels klassieke, documentaire worden twee vriendengroepen uit het oosten van het land een jaar lang gevolgd. Een verhaal over rommelruimte en saamhorigheid.
In de documentaire Brommers kiek’n worden twee vriendengroepen een jaar lang gevolgd, van jaarwisseling tot jaarwisseling. De kijker wordt meegevoerd langs beelden van de jongeren in hun dagelijks leven. We zien ze zeulen met bomen voor het paasvuur en in een volgend shot wordt een auto gestript voor de cross. Er is (bijna) geen voice-over te horen, het is aan de kijker om zelf om betekenis te geven aan de langstrekkende beelden.
Terugblik
Brommers kiek’n is in 2017 gemaakt, in 2023 blikten de deelnemers nog een keer terug. Bijna een miljoen mensen hebben naar de documentaire gekeken. En hoewel er kritiek was- er werd wel erg veel bier gedronken. Kijken de jongeren positief terug: ‘Het is supermooi gelukt. Natuurlijk, je ziet ons drinken, maar daarnaast werd er ook gefilmd op school, op stage en op werk. We hebben superveel goede reacties gehad’, aldus Thomas.
Kloof
De documentaire heeft veel losgemaakt. Volgens maker Geertjan Lassche heeft dit te maken met dat de samenleving zich afvraagt hoe het zit met de kloof tussen randstad en platteland. Zelf komt hij ook uit een plattelandscultuur, deze documentaire is volgens Lassche een ode aan het maaiveld. Zoals één van de jongeren zegt: ‘Als je hier gelukkig bent, dan hoef je toch niet weg?’ Het plattelandsleven is volgens hem zowel geborgen als verstikkend door de vanzelfsprekende saamhorigheid. Of zoals een van de jongeren zegt: ‘Omdat je het ook wel moet doen met elkaar, anders heb je niet zoveel’.
